Het valt niet vaak op, maar bij het proeven van dit bier kun je eens dat zintuig gebruiken dat je anders altijd onbenut laat: je gehoor! Tripels schuimen wel vaker behoorlijk, zo ook deze Triple Moines, maar de belletjes springen ook weer bij het leven, wat zowel een ritselend geluid, als een onregelmatige schuimkraag oplevert. De gebruikte granen komen in de neus goed naar voren, vergezeld door fruitige, wellicht ietwat chemisch aandoende geuren die de gist aan je bier heeft toegevoegd. Voor een tripel heeft deze variant een nog bescheiden alcoholpercentage, maar dat doet aan de volmondigheid en smaakintensiteit weinig af. De finish van het bier is mooi droog, met een wat grassig bittertje.